Zeehonden waren eind vorige eeuw uit België verdwenen, maar nu neemt hun aantal weer toe.
Zeehonden komen steeds vaker voor op de Belgische stranden.
Eind vorige eeuw waren er bijna geen zeezoogdieren meer aan de Belgische kust.
“Ik ben geboren in Oostende. Ik woon hier al mijn hele leven en ik kon me niet herinneren een zeehond gezien te hebben,” zegt Inge De Bruycker, oprichtster van het North Seal Team.
“Het is nieuw. Het is als, kom op, toen we deze dam hier bouwden zo’n zeven, acht jaar geleden hadden we er soms een. Af en toe, maar slechts één.”
Maar hun aantal is de laatste 20 jaar toegenomen, volgens het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen. Zeehonden zijn niet gemakkelijk te tellen, maar ze schatten dat er nu tussen 100 en 200 individuen zijn van twee soorten: grijze zeehonden en gewone zeehonden.
En door de rustige omstandigheden tijdens COVID-19 vonden ze steeds vaker hun weg naar de Belgische stranden.
WAAROM HEEFT BELGIË ZONES INGESTELD WAAR ALLEEN ZEEHONDEN MOGEN KOMEN?
Nu de zeehonden eraan gewend zijn om op het strand te rusten, is hun contact met mensen toegenomen. Mensen willen ze aaien en nemen selfies. Sommigen proberen ze zelfs terug in het water te krijgen en denken – ten onrechte – dat de dieren gestrand zijn.
Kort na de eerste COVID-19 lockdown hebben het North Seal Team en de gemeente Oostende zeehondenzones ingesteld en regels ingevoerd. Mensen moeten 30 meter uit de buurt van de dieren blijven en zich houden aan de gouden regel: ze mogen de dieren absoluut niet voeren.
“Aan het begin van hun leven moeten de pups – de naam die aan de babyzeehonden wordt gegeven – enkele dagen op het strand blijven tot ze honger hebben”, legt Kelle Moreau, zeebioloog en woordvoerder van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen, uit.
“Als ze voedsel krijgen, zullen ze niet de zee ingaan en leren jagen.”
Nu patrouilleren vrijwilligers op de stranden om ervoor te zorgen dat mens en zeehond vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan.
“We lopen de hele dag om beurten van zeven uur ’s ochtends tot tien of elf uur ’s avonds,” zegt De Bruycker.
“Zeehonden hebben honden gebeten, honden hebben zeehonden gebeten… we willen niet dat dit met mensen gebeurt, zeker niet met kinderen.”
BEWIJS DAT MENSEN EN ZEEHONDEN IN BELGIË KUNNEN SAMENLEVEN
Niet ver van Oostende verzorgt het Sea Life Center in Blankenberge deze zeezoogdieren wanneer ze gewond zijn. Sinds de oprichting van het Noordzeehondenteam krijgt het steeds meer oproepen van vrijwilligers en geïnformeerde wandelaars, die communiceren via WhatsApp-groepen.
“Zij sturen ons foto’s van de dieren en wij beslissen of we al dan niet ingrijpen”, legt Steve Vermote, de algemeen directeur van de organisatie, uit.
In 2021 was er een piek in de sterfte onder zeehonden – waarschijnlijk door een soort visnet dat kieuwnet of schakelnet wordt genoemd.
“Dit type onopzettelijke vangst bleek de oorzaak te zijn van de dood van enkele tientallen gestrande zeehonden”, aldus het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen in een donderdag gepubliceerd rapport.
De bevinding heeft de Belgische wetgeving veranderd, zodat dit soort recreatieve visserij nu verboden is. En in 2022 spoelden half zoveel dode zeehonden aan op de stranden.
Dat is volgens Kelle Moreau het bewijs dat de wetswijziging heeft gewerkt. En dat het samenleven tussen mensen en deze zeezoogdieren verbeterd kan worden.
Bron: Euronews en het Groene Podium
