Ze kunnen 8 centimeter lang worden en zijn uitgerust met grote, gewei-achtige kaken. Op het eerste gezicht lijken vliegende herten misschien gevaarlijke insecten voor mensen, maar in feite zijn ze dat helemaal niet. Ze zijn niet alleen ongevaarlijk, maar ook waardevol voor onze ecosystemen.
Het vliegend hert (waarvan de wetenschappelijke naam Lucanus cervus Linnaeus is) is lid van de Lucanidae familie en is de grootste koloniehagedis in de Oude Wereld. De eieren van het vliegend hert worden gelegd aan de voet van de stronken van oude of stervende bomen (vooral eiken, beuken en kastanjebomen), die door de kaken van het vrouwtje worden ingesneden.
Ze zijn een boomsoort die het dode hout waarmee ze zich voeden helpt recycleren,” vertelde Andrew Salisbury, hoofdentomoloog bij de Royal Horticultural Society aan de Financial Times, “Deze kevers bevoordelen betekent ecosystemen bevoordelen.
Hun bijdrage aan de levenscyclus van bossen is opmerkelijk: door zich te voeden met dood hout dragen zij bij tot de vorming van humus en de wedergeboorte van boshabitats.
Helaas gaan de exemplaren van deze soort, waarvan het lichaam donkerbruin en glanzend is en naar zwart neigt, de laatste jaren sterk achteruit. Door ontbossing en verstedelijking wordt hij momenteel met uitsterven bedreigd en staat hij op de rode lijst van bedreigde soorten van de IUCN.
DE DEUGDZAME ZAAK VAN HET VERENIGD KONINKRIJK
Gelukkig zijn er echter landen die maatregelen hebben genomen om deze uiterst waardevolle kevers te beschermen; dit is het geval in het Verenigd Koninkrijk, dat ze als beschermde soort heeft opgenomen in de Wildlife and Countryside Act 1981.
Een goed voorbeeld is Londen, dat een waar bolwerk voor vliegende herten is geworden. Hun overvloedige aanwezigheid in de Britse hoofdstad heeft het bekroonde landschapsontwerpbureau Harris Buggs geïnspireerd om deze kevers op te nemen in een ambitieus groenproject met de naam Roots in the Sky. Het plan, dat naar verwachting in 2025 klaar zal zijn, omvat een reeks terrastuinen – met 100 bomen en zo’n 10.000 planten – ontworpen bovenop een gerechtsgebouw in de stad.
“We hebben van tevoren nagedacht over hoe we dat ongewervelde leven kunnen ontwikkelen, bijvoorbeeld door vliegende hertenlarven op het dak te brengen, door van tevoren verticale houtstapels te maken,” legt Charlotte Harris, medeoprichter van Harris Bugg Studio, uit.
Bovenop de kantoorverdiepingen komt een gemeenschappelijk terras met een boomgaard, een gazon en een klein bos. De landschapsontwerpers hopen ook andere insecten aan te trekken, zoals motten, kokerbijen en vogels, waaronder mussen.
Het doel van deze groene daken is van Londen een duurzamere en leefbaardere stad te maken en het verlies aan biodiversiteit tegen te gaan door het uitsterven van belangrijke soorten zoals het vliegend hert te beteugelen.
Het Verenigd Koninkrijk geeft veel andere landen een belangrijke les in ecosysteembescherming. Zo zijn in verschillende steden, waaronder Derby, Brighton, Southampton, Newcastle en Oxford zogenaamde Bee bus stops geïnstalleerd, kleine tuinen met klaprozen, aardbeien en kruiden die boven bushaltehokjes zijn geplaatst, met als doel bijen en andere bestuivende insecten aan te trekken.
Dit artikel ”Questo insetto è il più grande coleottero d’Europa e si sta rivelando cruciale nei tetti verdi di Londra” verscheen eerder op Green me.
